Rozdział 8

-Serio?! Poważnie pogodziłaś się z Dominikiem? -Spytała podekscytowana Sam tego wieczoru, kiedy wróciłam z L.A. Pokiwałam głową lekko się uśmiechając.
-Wiesz co? Chyba nigdy nie widziałam ciebie takiej szczęśliwej... Zupełnie jak nie ty! -Nie mogła w to wszystko uwierzyć.
-Czasami daję się ponieść emocją... - Przypomniała mi się akcja z Malik'iem kiedy mnie pocałował i wypowiedział te słowa. - No ale było, minęło. Welcome to reality! -Powiedziałam.
-Ale i tak jestem w szoku. A tak wogóle to Dominik wydaję się być fajny... -Zaczęła swoje, ale ja dobrze wiedziałam o co jej chodzi.
-Chodzi o to, że jest fajny czy o to, że jest słodki i ci się podoba? -Poruszałam brwiami.
-Och, no może to drugie i nie patrz się już tak na mnie. -Lekko się zarumieniła unikając mojego wzroku.
-Czyli mnie zdradzasz?! -Zaczęłam sobie żartować zmieniając nieco temat.
-Jeszcze nie. -Wytknęła mi język.
-Wiesz co? Mam ochotę ci przywalić... -Sam zrobiła minę typu "Zostaw mnie, nic ci nie zrobiłam!" - buziakiem w policzek. - Dokończyłam zdanie, a blondyna wypowiedziała krótkie "uff" z ulgą.
-Mam wolną chatę. Wbijasz do mnie? -Spytała.
-Nie, tym razem ty do mnie.
-No ok.-Zgodziła się.
-W końcu tym razem się wyśpię! - Wyobraziłam sobie siebie śpiącą do dwunastej w południe.
-Chyba nie masz zamiaru od tak nie iść sobie do szkoły?! -Sam miała bzika, na punkcie obecności w szkole.    Nie była w życiu na żadnych wagarach. Racja, jest szalona, ale jeżeli chodzi o szkołe... To ona musi tam być.
-No błagam ciebie! Jeden dzień nie pójdziemy do szkoły! Prooooosze. -Zaczęłam ją błagać. Po dziesięciu minutach mojej namowy zgodziła się.
-Niech ci będzie, ale jak będe miała się wytłumaczyć podczas mojej nieobecności w szkole? -Zaczęła się denerwować.
-O to się nie martw, mam dar do pisania usprawiedliwień. -Przesłałam jej złowieszczy uśmieszek.
-No proszę, czyli moja przyjaciółka jest typową bad girl, jak ten słynny Zayn Malik. -Na samą myśl o nim zachciało mi się wymiotować.
-Musiałaś mi o nim przypomnieć? -Jęknęłam.
-Jak ty to mówiłaś... "Welcome to reality!".
-To mój tekst bejbe! -Pogroziłam jej palcem.
-Dobra już dobra. Pójdziesz ze mną po ciuchy do domu?- Spytała. W sumie to nie chciało mi się iść, bo ma daleko do domu, a autobusy nie kiedy jeżdżą o tej porze no ale... zgodziłam się. Bo czego się nie robi dla najbliższych?
-Emma, idę z Sam po jej rzeczy. Chcesz coś ze sklepu? -Pomyślałam, że od razu zrobię jakieś zakupy.
-Tak! Nutelle, paczkę żelków, frugo, chipsy i lody waniliowe! -Krzyknęła ze swojego pokoju. Stanęłam jak wryta, ale pomyślałam, że uczynię ją szczęśliwą i kupię jej zapasy na zimę.
-Ok, wrazie czego dzwoń! -Krzyknęłam ubierając buty. Wyszłam wraz z Sam z domu zakluczając drzwi od mieszkania. Samanta już na klatce wyciągnęła paczkę papierosów. Wyciągnęłam ręke.
-No co?- Spytała.
-No daj jednego.-Powiedziałam.
-A oddasz mi? -Spojrzała na mnie spode łba.
-Tak, jak będziemy w sklepie to kupię. -Wyciągnęłam jednego od niej z paczki i z ręki zapalniczkę. Podpaliłam papierosa i jej oddałam.
-To co idziemy? Długa droga przed nami... -Zaczęłam marudzić, gdy tylko zrobiłam jeden krok do przodu.
-Nie marudź. Szlug doda ci skrzydeł! -Strzeliłam ją za to w łeb i obie z uśmiechem na twarzy poszłyśmy w stronę jej domu.

-Nutella, żelki, frugo, lody, i... Sam co ona jeszcze chciała? -Spytałam, gdy tylko weszłyśmy do sklepu.
-kondomy? -Zaczęła się chichrać a wszyscy ludzie zwrócili na nią uwagę.
-Tak, w sam raz twój rozmiar. -Rzuciłam w nią jedną paczką.
-Ty kutafonie jeden! -Zaśmiała się jeszcze głośniej, że aż ochrona spojrzała na nas.
-Chodź, bo zaraz nas wywalą z tego sklepu! -Pociągnęłam ją za sobą. - A więc co jeszcze?
-Chyba chipsy.
-No właśnie! -Chwyciła za jedną paczkę chipsów i poszłam do kasy. Za wszystko zapłaciłam i wyszłam ze sklepu, a w moje ślady poszła Sam.
-Czekaj, sprawdzę czy napewno wszystko mam... -Zaczęłam przeglądać reklamówki i wyjęłam...
-Durex? Serio? -Spytałam z kpiną na Samante, która tarzała się po ziemi.
-Hahaha sory, nie mogłam się powstrzymać i musiałam ci to podrzucić.
-Jesteś nie możliwa! Oddajesz mi za to kase! -Dostała ode mnie lekko w pysk za co mi oczywiście oddała, a później wskoczyłam jej na plecy.
-Powaliło cie?! Złaź! -Zaczęła krzyczeć, śmiejąc się przy tym.
-No weeeź. Nogi mnie bolą! -Zaczęłam błagać.
-No dobra, ale będziemy się zmieniać! -Postanowiła, a ja się zgodziłam. I tak doszłyśmy do mojego mieszkania zmienianiąc się kto, kogo nosi. Nie powiem był ubaw, bo pod klatką oby dwie runęłyśmy na ziemie.
-Jak myślisz, doczołgam się po schodach do drzwi? -Spytałam nadal się śmiejąc.
-Nie wiem, ale ja chyba odpocznę. -Westchnęła Sam, spojrzała na mnie i wybuchła śmiechem.
-No co? Mam coś na twarzy czy jak?! -Spytałam.
-Nie, ale śmieszysz mnie już na twój sam widok. -Powiedziała.
-Odezwała się! Zobaczymy jak będziesz jutro rano wyglądać! -Wyobraziłam sobie zaspaną z potarganymi włosami Sam, że aż się na głos zaśmiałam.
-Dobra, weź skończ. -Wytknęła mi język. -Idziemy. -Wstałyśmy i pobiegłyśmy na górę.
-Jesteśmy!-Krzyknęłam otwierając drzwi.
-Masz dla mnie rzeczy, o których ci mówiłam?!
-Tak, są w siatce. Weź sobie. -Mała zaczęła szperać w siatkach i wyjęła fioletowe pudełku.
-Możecie mi powiedzieć po co wam jest Durex? - Wytrzeszczyła gały, a ja puściłam facepalma.
-Sam postanowiła kupić jedną paczkę, ponieważ ma niecne plany co do pana Tomlinson'a. -Wymyśliłam.
-No wiesz co!-Trzepnęła mnie w głowę Samanta.
-No co?! Cała szkoła już wie, że do ciebie zarywa! -Zaśmiałam się. -Samanto Tomlinson... Jak to ślicznie brzmi. -Uśmiechnęłam się do niej złośliwie.
-Nicole Malik. -Wytknęła mi język.
-Masz pięć sekund żeby uciec! -Wrzasnęłam, a ta pobiegła do pokoju.
-Sam! Gdzie jesteś...
-Bu! -Skoczyła mi na plecy, a ja upadłam na ziemię. Zaczęła mnie łaskotać, czego nie nawidziłam.
-Zostaw mnie, bo dzisiaj spokojnie nie zaśniesz! -Mówiłam przez śmiech. Nagle przestała. -I tak nie zaśniesz, bo masz u mnie dług!
-Niby jaki?-Zakpiła.
-Jeszcze nie wiem, ale coś wymyślę! A teraz chodź, idziemy oglądać film! -Zaciągnęłam ją do salonu. Zrobiłam popcorn, wyjęłam z szafki dwie puszki coli a do dvd wsadziłam film pt.: "Krzyk 4". Po dwudziestu minutach filmu myślałam, że padnę z nudów.
-Boże, jakie to jest nudne! Nie możemy porobić czegoś innego? -Spytałam.
-Czekaj, akurat zaczęło się coś dziać! -Powiedziała jedząc popcorn.
-Tak, gościu z maską biega za jakąś babką pytając ją jaki jest je ulubiony kolor, a za chwilę ją zabija. Poprostu sensacja. -Przekręciłam oczami. Emma się dołączyła do Sam i obie się wciągnęły w magię filmu. Strasznie mi się nudziło, więc weszłam na facebook'a. Dawno tam nie byłam. 54 powiadomienia, 12 wiadomości i 23 nowych znajomych, których kompletnie nie znałam. Zayn był dostępny, więc szybko się wylogowałam bo myślałam, że jeszcze napisze lub coś... Weszłam na stronę plotkarską.
-Możesz mi powiedzieć co robią moje zdjęcia z L.A na stronie plotkarskiej?! -Spytałam, a Sam natychmiast spojrzała na laptopa i zaczęła czytać:
-Nicole Smith przez dwa tygodnie przebywała w tym hotelu i jak widać nie sama! Na zdjęciach towarzyszy jej kolega. Czy to oznacza, że zdradza Zayn'a Malik'a? Ostatnio z tajnych źródeł informacji znaleźliśmy zdjęcie na którym młoda para się całuję. To tyle na dzisiaj. 
-Ja wam ku*wa dam tajne źródła informacji! -Powiedziałam wściekła.
-Nie przejmuj się nimi. To tylko plotki. -Machnęła ręką Sam i znów zaczęła oglądać nudny film.
-To ja idę się położyć. -Skitowałam i poszłam do pokoju, wyciągając po drodze jogurt z lodówki.

-Nicole... Nicole... Nicole no obudź się... NICOLE! -Wrzasnął mi ktoś do ucha, a ja aż podskoczyłam z przerażenia. Obok zauważyłam ubraną w ciuchy Sam.
-Na cholerę mnie budzisz w środku nocy?! -Zbulwersowałam się.
-Jest 7.00 rano! -Powiedziała.
-No właśnie, czyli dla mnie jeszcze noc! -Skitowałam i położyłam się dalej, jednak na marnę bo zaczęła mną szturchać.
-Nicole... Ja nie potrafię! Idę do szkoły! Jak nie chcesz to ze mną nie idź, ale ja idę! - Powiedziała, a ja usiadłam na łóżku.
-Niech ci będzie, pójdę z tobą. -Mruknęłam wstając. Poszłam do łazienki, wzięłam szybki prysznic, zrobiłam lekki makijaż, uczesałam się i ubrałam.
-Jestem gotowa. -Wyszłam, a Sam z Emmą już na mnie czekały w salonie.
-Ok, idziemy. -Wstała Samanta, a później Emma. Założyłam jeszcze buty i zakluczyłam za sobą drzwi.
-Emma, będe czekać o czternastej pod twoją szkołą. -Powiedziałam małej.
-Spoko, narazie!- Pożegnała się.
-Pa! -Odpowiedziała Samanta. - Co mamy pierwsze? -Spytała.
-Chyba dwa w-f'y. -Westchnęłyśmy ciężko po czym weszłyśmy do szkoły. Wzięłyśmy z szafki nasze stroje i udałyśmy się do szatni. Zaczęłyśmy się przebierać.
-Hahaha wariatko, chyba z tego zaspania ubrałam na lewą stronę majtki! Ale nie martw się, z drugiej strony też są seksowne! -Zachichotała Sam.
-Siedź cicho idiotko! -Trzepnęłam ją ze spodenek w głowę, które zamierzałam ubrać je na siebie. Poszłyśmy na salę, gdzie byli też... Chłopaki, którzy grali w koszykówkę.
-Przecież oni nie mają z nami w-fu! -Oburzyłam się, bo był tam Malik, którego nie miałam ochoty widzieć. O boże dzisiaj matma na której niestety muszę siedzieć z nim. Poprostu zajebiście! Poszłyśmy grać w siatkówkę. Podzieliłyśmy się na dwie drużyny (ja oczywiście byłam z Samantą) i zaczęłyśmy grać do dwudziestu pięciu.
-Skopiemy im tyłki. -Wyszeptała mi do ucha przyjaciółka. Pokiwałam głową i zaserwowałam. Grałyśmy tak w siatkówkę z jakieś dwa dobre w-fy i wygrałyśmy. Na przerwie poszłyśmy pod naszą klasę od fizyki.
-Nicoleee! -Ktoś się na mnie rzucił od tyłu przytulając mnie. Zrobiłam przerażoną minę i odepchnęłam tego kogoś od siebie. Odwróciłam się i był to... Nie kto inny jak pan Styles.
-Możesz się do mnie nie przytulać?! Jeszcze pomyślą, że ciebie lubię co jest nie możliwe! -Powiedziałam z obrzydzeniem.
-Oj, weź przestań! Ja i tak wiem, że mnie lubisz... A tak wogóle, to dzisiaj o 16.00 masz pracę. -Przypomniał mi.
-Dzięki, zdecydowanie poprawiłeś mi nastrój.
-Serio?
-Nie. -Puknęłam się w łeb.
-Cześć Nicole! -Wystawił ręce do uścisku..
-Nawet o tym nie myśl! -Pogroziłam palcem Louis'owi.
-Cześć piękna. -Puścił oczko do Samanty, która pokazała mu środkowy palec.
-Czego chcesz?! -Spytałam natrętnego Lou.
-Pogadać. -Kiwnął głowną na bok. Odeszliśmy na chwilę od nich. -A więc chodzi o Zayn'a.
-W dupie go mam. -Powiedziałam.
-Nie, Nicole! Ja wiem, że tak nie jest i mimo że on też mówi, że ma ciebie gdzieś to też wiem, że udaję! Odkąd się z nim pokłóciłaś jest jakiś dziwny, niedostępny... -Zaczął mi tłumaczyć, ale mu przerwałam.
-Może dlatego, że ma dziewczyne?! Gdy dwa tygodnie temu mnie pocałował, następnego dnia całował jakąś laskę w markecie! Dlatego się pokłóciliśmy!
- Ale to nie było tak Nicole!
-A że niby jak?! -Spytałam z kpiną.
-Ona się w nim buja od gimnazjum, a gdy ty się przeprowadziłaś do Londynu i Zayn zaczął do ciebie zarywać, to ona zaczęła się do niego kleić żebyś zobaczyła że masz sobie dać z nim spokój!
-I najwidoczniej udało jej się to. -Powiedziałam chłodnym głosem.
-Nicole, błagam weź coś zrób dzisiaj jak będziesz u nas! Wystarczy, że się z nim pogodzisz! Zrób to chociaż dla nas! Zespół nam się rozpada... On... Wogóle nie skupia się nad naszym nowym hitem.
-To już nie moja sprawa.
-Proszę cię. -Louis chwycił mnie za ręke.
-No już dobra! Może coś zrobię! Ale łapy przy sobie! -Powiedziałam i odeszłam skańczając tą dziwną rozmowę.

-Spotkamy się jutro, pa! -Przytuliła mnie Sam i sobie poszła a ja ruszyłam w stronę Emmy szkoły. Już na mnie czekała. Poszłyśmy od razu do domu.
-Zostajesz w domu, czy idziesz ze mną do przygłupów? -Spytałam ciężko wzdychając.
-Zostaję w domu, nie chcę mi się słuchać ich przez najbliższe kilka godzin. Jak mam tam wejść i usłyszeć:
Louisa-O cześć, przyszła moja ulubiona dziewczynka! Może zrobić ci warkoczyki? -To mi się odechciewa tam iść.
-Ok. -Wzruszyłam ramionami i wyszłam z domu. Po drodze zaszłam do Nando's. Kupiłam na wynos frytki,nuggetsy oraz colę i poszłam w stronę domu One Sridekszyn. Doszłam w jakieś pietnaście minut, a po drodze zdążyłam już zjeść całe frytki i wypić colę. Otworzyłam sobie drzwi bez pukania.
-Nie wiesz, że się puka?! -Powiedział Niall, ale po chwili otworzył buzię, a jego oczy zaczęły błyszczeć.
-O ja nie mogę! Dasz mi te słynne nuggets'y z Nando's?! Prosze, prosze, proooooosze! -Zaczął mnie błagać prawie że na kolanach.
-Dobra, już! Masz i wypchaj się nimi! -Podałam mu całe opakowanie, a on pobiegł uszczęśliwiony do salonu. Podążyłam za nim.
-Siema przygłupy!
-Cześć Nicole! -Odpowiedział mi Liam, Harry i Niall, a Louis przekierował swoje oczy na schody.
-Niech ci będzie. -Spiorunowałam go za to wzrokiem i weszłam na górę. Zapukałam do drzwi Zayn'a. Nikt nie odpowiedział, ale postanowiłam wejść.
-Cześć. -Zaczęłam. Malik się odwrócił. Jego mina wyrażała więcej niż tysiąc słów. Był zdziwiony, ale również wyglądało na to, że nie chciał ze mną gadać.
-Wiem, że nie chcesz ze mną gadać, ale...
-Daj spokój Nicole. Wiem, że nie chciałaś tu przyjść sama z siebie, tylko chłopaki ciebie tu zaciągnęli. Możesz już sobie iść. -Powiedział chłodnym głosem, który pierwszy raz usłyszałam w jego wykonaniu. Zawsze przecież to on był dla mnie miły, a ja dla niego wredna. Jednak teraz było odwrotnie.
-Zayn, do cholery jasnej, nie możesz tak sobie przeze mnie zaniedbać zespołu!
-Przecież ciebie to nie interesuje! Przecież masz mnie gdzieś! Wiesz co, skończmy już tą rozmowę bo i tak do niczego nie prowadzi... -Odwrócił się ode mnie, a we mnie wzrosło ciśnienie.
-No żesz ku*wa. -Trzasnęłam drzwami i wybiegłam z ich domu słyszać po drodze krzyki chłopaków, żebym zaczekała. Usiadłam za ich domem na ziemi, odpalając papierosa.

-Daj spokój Nicole...Przecież ci na nim wogóle nie zależy... -Powiedziałam sama do siebie wypuszczając dym smutku... 

--------------------------------------------------------------------------

Rozdział krótki, ale narazie nie mam czasu na dłuższy. Liczę na dużo komentarzy. 

PS: Czy mogłybyście polecić mojego bloga na waszych? Jak tak, to piszcie kto może polecić, a ja się odwdzięcze w następnym rozdziale.

chupa Chups - dziękuje ci za polecenie. xxx