Rozdział 19

-Jest jeden wolny pokój dla Emmy, a ty przecież możesz zamieszkać w pokoju Zayn'a. -Powiedział Liam.
-Proponujecie mi żebyśmy z wami zamieszkały? -Spytałam jaśniej. Chłopaki pokiwali głowami.
-To jak? -Spytał Zayn patrząc na mnie tymi swoimi brązowymi oczami.
-Jeszcze pytacie?! -Uśmiechnęłam się do nich i rzuciłam się na Zayn'a.
-A my to nie łaska?! -Oburzyła się reszta. Zaśmiałam się z nich i przytuliłam każdego po kolei. Ostatni był Harry, który klepnął mnie w dupę.
-Hazza, ty zboczeńcu! -Zaczęłam czochrać włosy. Ten się tylko zaśmiał. - Będe mieszkała z pięcioma gwałcicielami, lepiej być nie może... -Dodałam.
-Ja chcę być pierwszy! -Zgłosił się Niall.
-Śnisz bejbe. -Wytknęłam do niego język i wyszłam wraz z Zayn'em z domu.
-Każdy dzień spędzony razem... Czy to nie jest cudowne? -Zapytał się mnie chłopak wyciągając szluga.
-Tak, ale przed tym też spędzaliśmy wszystkie dni razem. -Powiedziałam.
-Tak, ale teraz będe cię miał bliżej siebie. -Opowiedział słodko i mnie objął.
                                                                           * * * * * * * *
-Będe za godzine. -Puścił mi oczko Zayn. Uśmiechnęłam się do niego i otworzyłam drzwi. -Czekaj. -Dodał. Przybliżył się do mnie, spojrzał głęboko w oczy... I nasze usta się złączyły. Jego pocałunki były takie czułe. Czułam się jak w siódmym niebie, albo jeszcze wyżej. Pocałunek przerwał nam mój dźwięk telefonu. Odebrałam.
-Halo?
-Nicole, ile mam jeszcze na ciebie czekać? -Zapytała trochę wkurzona Emma. Zupełnie zapomniałam o niej.
-Już idę, pa. -Powiedziałam przez telefon, a następnie do Zayn'a -Muszę lecieć, bądź za godzinę. -Złożyłam szybki pocałunek na jego ustach i wybiegłam z samochodu.
-Jestem! -Wykrzyknęłam wbijając do domu. Zauważyłam, że Emma stoi tuż obok mnie i zakrywa ucho krzywiąc się.
-Musisz być ta głośno? -Zapytała.
-Przepraszam. Ostatnio jestem... Taka nieogarnięta. -Westchnęłam rzucając się na kanapę w salonie.
-Tak, tak... Wiesz co a raczej kto tak na ciebie pływa? -Spytała, ale nie czekała aż odpowiem tylko od razu powiedziała- Zayn.
-Dobra, zmiana tematu. Pakujemy się. -Powiedziałam i udałam się do swojego pokoju.
Najpierw zaczęłam pakować ciuchy do walizki, potem do drugiej wszystkie rzeczy które znajdowały się na biurku, półkach itp.
Zaczęłam wrzucać wszystko po kolei, ale zatrzymałam się przy zdjęciach. Było ich kilka. Niektóre z dziadkami, niektóre z tatą jak byłam mała i te z tego roku z przygłupami, z Samantą, Dominikiem i Emmą. Chwyciłam jeszcze raz za zdjęcie z tatą...
-Tęsknie za tobą... -Powiedziałam sama do siebie. Przejechałam palcami po zdjęciach, tak jakbym chciała go dotknąć. Z oczu poleciała mi pojedyncza łza.
-Spakowana?! -Wparowała Em, a ja aż podskoczyłam szybko ocierając łzę i chowając zdjęcie.
-No prawie. -Uśmiechnęłam się.
-Daj, pomogę ci. - Odwzajemniła uśmiech i zaczęłyśmy wspólnie pakować moje rzeczy.
                                                                          * * * * * * * * *
Przyjechał po nas Zayn. Zaczęłam wrzucać sto toreb i walizek do jego samochodu. Był trochę zdziwiony ale nie przejmowałam się tym. Emma usiadła z tyłu, a ja powiedziałam:
-Czekaj, idę ostatni raz sprawdzić czy nic nie zostało.
Poszłam do mieszkania. Sprawdziłam każdy kąt i wszystkie pomieszczenia. Było pusto. To tu spędziłam pół roku... Ale wiem, że z chłopakami będzie nam lepiej. Wyszłam na klatkę schodową. Usłyszałam jak ktoś szybko biegnie po schodach do góry. Spojrzałam na ziemię. Pod drzwiami była kartka. Chwyciłam ją i zaczęłam czytać:
" Czym przędzej, czym później cię wykończę. Nawet nie pomogą ci twoi chłopcy... "
Trochę nie zrozumiałam tego listu. Ktoś sobie robi żarty? A może to Maciek pisze z więzienia, lub kogoś o to poprosił żeby napisał zamiast niego? Nie rozumiem... Pobiegłam na samą górę. Możliwe, że to ten ktoś kto pobiegł tak szybko do góry. Zaczęłam przeszukiwać wszystkie piętra po kolei, aż dotarłam do ostatniego... Słyszałam jakieś szumy i stukania. Po cichu zaczęłam się skradać. W sumie nie wiem po co tam poszłam. Bałam się ale z drugiej strony chciałam wiedzieć kto za tym wszystkim stoi. Doszłam do pomieszczenia, z którego dobiegały te odgłosy. Szybkim ruchem żeby nie przeciągać mojego strachu popchnęłam drzwi, otwierając je. Niestety nikogo nie ujrzałam. Te dźwięki to z zewnątrz. Było otwarte okno i tyle. Ciężko westchnęłam i zeszłam na sam dół. Jeszcze przed wejściem do samochodu, wcisnęłam kartkę do kieszeni od spodni i ze sztucznych uśmiechem wsiadłam.
                                                                               * * * * * * * *

-Jutro się wypakuję już nie mam dzisiaj siły. -Jęknęła Emma siadając na kanapę w salonie, gdzie była reszta chłopaków.
-Wiecie co? Cieszę się, że mieszkacie z nami bo... -Zaczął swój monolog Liam, ale już go nie słuchałam. Bardziej nie pokoiło mnie to kto to napisał i czego ode mnie chce. Czy ja zawsze tak będę miała? Zawsze będzie mnie ktoś prześladować, albo będe miała takie nieszczęścia? Jedyne co teraz pragnę to być szczęśliwa z bliskimi... Czy ja o tak wiele prosze?
-Nicole! Zadałem ci pytanie! -Wyrwał mnie z moich myśli Niall.
-Co? -Ocknęłam się dopiero po chwili.
-Czy chcesz herbatę bo jakoś blado wyglądasz? -Spytał.
-Ja blado... Y...Nie, dziękuje nie chcę. Dobrze się czuję. -Powiedziałam lekko się uśmiechając.
-Napewno wszystko w porządku? -Spytał się mnie Zayn patrząc na mnie wzrokiem jakby z mojej twarzy chciał wyczytać to, co się dzieję.
-Tak, napewno. -Odpowiedziałam i chwyciłam za pierwszą, lepszą gazetę abym nie wyglądała na zamyśloną i niezapokojoną. Po chwili moje oczy zaczęły się kleić i nawet nie wiem kiedy oparłam się o Harry'ego i zasnęłam z myślą, że gdy się obudzę będzie wszystko dobrze.

----------------------------------------------------------------------------
Rozdział krótki, ale jeżeli będzie dużo komentarzy postaram się napisać szybko kolejną część tego rozdziału. :) Ja właśnie zaczynam ferie! *.* A wy już mieliście, czy może macie? ;) Jak je spędziliście lub jak planujecie je spędzić? Piszcie w komentarzach. :>
Chcesz pogadać, dowiedzieć się o mnie więcej? Pisz na tt: @horanowa_bitch :3
Pozdrówka, wasza Juls. xx