Rozdział 23

Koncert chłopaków dobiegał końca. Mieli zaśpiewać jeszcze dwie piosenki. Poszłam się przejść, bo siedziałam dwie godziny i wszystko mnie bolało. Najpierw poszłam po coś do jedzenia. Wybrałam drożdżówkę i kawę. Chciałam gdzieś chwilę odpocząć od wszystkim i posiedzieć w ciszy, więc udałam się do garderoby chłopców. Bałagan mieli tam straszny, ale to nie moja sprawa, sami będą po sobie sprzątać. Zaraz, zaraz oni mają przecież służących od tego. Zaczął dzwonić telefon... chyba Louis'a. Spojrzałam na wyświetlacz: "Lottie". Nie będe odbierać, bo nawet nie wiem kto to. Po chwili przestał dzwonić. Chwyciłam za jego telefon, postanowiłam trochę w nim pogrzebać. Chciałam sprawdzić kim ona jest. Czyżby Louis zdradzał Eleanor? Nie, to nie podobne do Louis'a.... A może jednak? Zaczęłam szukać wiadomości Lou z tą  Lottie. Rzuciły mi się w oczy słowa takie jak "ty mój", "kochanie", "tęsknie za tobą"... No nie wierzę! Czyli jednak!
Usłyszałam jak chłopaki zbliżają się do garderoby. Szybko położyłam Louis'a telefon tam gdzie leżał na początku i usiadłam jakby nigdy nic jedząc drożdżówkę.
-Jestem wykończony. -Westchnął ciężko Niall i padł na ziemię już w drzwiach. Podniosłam brwi do góry z miną "Aha, ok" i popiłam kawą.
-Co ty tu robisz? -Zapytał Harry.
-Siedzę. -Odpowiedziałam ironicznie. Ten tylko pokiwał głową, bo wiedział że i tak mu normalnie nie odpowiem na jego następne pytanie. Louis podszedł do stołu, gdzie leżał jego telefon. Chwycił go, spojrzał na wyświetlacz, uśmiechnął się do telefonu i wyszedł dzwoniąc chyba do tej Lottie. Muszę z nim później pogadać o tym... Chcę żeby mi to wyjaśnił, dlaczego zdradza Eleanor. Chłopaki zaczęli się przebierać przy mnie, trochę się speszyłam, więc wyszłam z garderoby i poszłam pożegnać się z Samantą i Dominikiem.
-Znowu musimy się pożegnać. -Powiedziałam.
-Mamy dla ciebie dobrą wiadomość. -Dominik i Sam spojrzeli po sobie.
-A więc? -Zapytałam żeby jak najszybciej mi powiedzieli o co chodzi.
-Jak wrócicie z trasy koncertowej to my się przeprowadzamy spowrotem do Londynu! -Uśmiechnęła się do mnie Samanta i rzuciła się na mnie ściskając z całej siły.
-Tak strasznie się cieszę! W końcu będę miała znów was na co dzień! -Powiedziałam podekscytowana.
-To co? Do zobaczenia po trasie koncertowej? -Zrobił nieco smutną minę Dominik.
-Mam nadzieję, że szybko minie. -Przytuliłam go do siebie. Pożegnania dobiegły końca. Teraz ich szybko nie  zobaczę...
-Chodź Emma... Zaraz jedziemy do Londynu. -Chwyciłam małą za rękę i poszłyśmy do przygłupów.
                                                                             * * * * * * * *
-Co dziś w planach? -Spytał Lou pełen energii.
-Ja się nigdzie nie ruszam, w głowie mi się kręci. -Powiedziałam i położyłam się.
-Biedna Nicole... -Pogłaskał mnie po głowie Hazza.
-Nie podlizuj się. -Zmrużyłam oczy.
-Chociaż próbowałem. -Wzruszył ramionami.
-Myślę Louis, że zaraz mamy koncert, więc co innego możemy mieć w planach? -Powiedział sarkastycznie Liam do Louis'a.
-A no faktycznie... -Puknął się sam w łeb. Pusty łeb.
-Po koncercie od razu do ciebie przyjdę. -Powiedział do mnie Zayn jak zwykle czule się uśmiechając.
-Będę czekać. -Odwzajemniłam uśmiech.
-To my idziemy, narazie Nicole! -Pomachała mi na pożegnanie Emma i wyszła wraz z Niall'em.
-Louis, możesz na chwilę? -Zapytałam, a chłopak do mnie podszedł gdy wszyscy wyszli.
-Czy... Przyszło ci kiedyś do głowy żeby zdradzać Eleanor? -Nie wiedziałam jak do tego podejść, więc zadałam mu głupie pytanie.
-Nie? -Zdziwił się o to, o co go spytałam.
-To możesz mi wytłumaczyć kto to jest Lottie? Dobra, przypadkowo weszłam ci w wiadomości na telefonie, możesz być na mnie zły ale musiałam! I co? Nadal uważasz, że nie zdradzasz El?! -Wybuchłam, a te zaczął się ze mnie śmiać.
-I jeszcze z czego się tak śmiejesz?! Nie jest ci chociaż trochę przykro?! -Nie rozumiałam go. Miałam ochotę walnąć go z całej siły w twarz, ale jakoś dzisiaj nie miałam na nic siły. Strasznie się źle czułam.
-Ale Nicole, Lottie to jest moja siostra! -Zaczął się jeszcze głośniej śmiać, a ja puściłam facepalm'a.
-Boże, jaka ja głupia! Louis, przepraszam... -Zaczęłam go przepraszać za moje głupie i idiotyczne zachowanie.
-Nie no spoko, nic się nie stało. Do zobaczenia po koncercie. -Puścił mi oczko, wstał i wyszedł.
-Oj Nicole, Nicole... Ty tylko mieszasz innym w życiu... - Westchnęłam i włączyłam telewizję.
Chwyciłam się za brzuch... Miałam straszne skurcze. Nie wytrzymałam i zadzwoniłam po pogotowie. Modliłam się, żeby byli jak najszybciej bo nie mogłam wytrzymać z bólu.
                                                    < oczami Zayn'a >
Dostałem sms'a od Paul'a, że Nicole wylądowała w szpitalu. Co się stało?! Muszę natychmiast tam jechać... Przyjaciele powiedzieli, że jadą ze mną. Dojechaliśmy tam w dziesięć minut. Wparowałem do szpitala pytając się, gdzie leży Nicole. Powiedzieli mi, że na drugim piętrze. Że winda była zajęta pobiegłem po schodach. Dobiegłem do drzwi od sali, gdzie leżała moja dziewczyna. Właśnie ktoś z nich wyszedł. Był to lekarz.
-Co się stało?! -Zapytałem lekarza. Chciałem wejść, ale lekarz zatarasował mi przejście.
-A pan jest...? -Spytał się.
-Jestem Zayn Malik, a Nicole to moja dziewczyna. Co jej się stało? -Próbowałem dowiedzieć się czemu Nicole leży w szpitalu.
-Jeszcze dokładnie nie wiemy, niech pan tutaj poczeka, bo robimy właśnie jej badania. -Odpowiedział i poszedł. Byłem wściekły, że nie mogę zobaczyć Nicole, a zarazem zrozpaczony że jej coś dolega...
Usiadłem na krześle w poczekalni i nic mi nie pozostało jak czekać...
-----------------------------------------------------------------------------------
No hej. A więc... Trochę krótki no nie? :/
Przepraszam za wszystkie błędy, możliwe że nudny rozdział, oraz moje lenistwo. -,-
Miło by było gdyby ktoś skomentował. ;)
A tak pytanie do was: Myślicie, że co się stało Nicole? Jakieś propozycje? :D
Pozdrawiam Julson. <3