Epilog

Proszę, przeczytajcie do końca :)
---
"Nicole... 
Już minął rok odkąd ciebie nie ma przy mnie. Nadal nie mogę się z tym pogodzić. 
Piszę do ciebie ten list, chociaż nie wiem gdzie go wysłać. Chciałbym się znów z tobą spotkać. Znów poczuć twoje usta, twój dotyk... Twoją obecność przy mnie. Wiem, że teraz tutaj jesteś chociaż cię nie widzę, ale nie o to mi chodzi. 
Nawet nie wiesz jak tutaj mi jest bez ciebie ciężko... Chłopaki mówią "Będzie dobrze" ale to tylko głupie słowa, którzy wszyscy używają by pocieszyć innych. Wiem, że nie będzie mi bez ciebie dobrze. 
Smutna jest wiadomość dla mnie, że budzę się i zasypiam bez ciebie. Pamiętasz? Zawsze byłaś obok mnie. Zawsze mogłem na ciebie liczyć i mimo twojego trudnego charakteru pocieszałaś mnie jak tylko potrafiłaś... Robiłaś to dla mnie. 
Byłaś najwspanialszą dziewczyną jaką kiedykolwiek poznałem. Różniłaś się od innych dziewczyn. Na początku niemiła, chamska i chłodna, ale z czasem to się zmieniło... Ja to zmieniłem. Pokazałem ci, że możesz stać się kimś innym. Kimś kto kocha i szanuje innych. 
Jak już pisałem wcześniej... Nie mogę się z tym pogodzić. Nie mogę znieść faktu, że byłaś taka młoda a umarłaś. Miałaś tyle jeszcze do przeżycia. Do odkrywania nowych rzeczy, znajomości... I spełnienia twoich marzeń. 
Po twojej śmierci zrozumiałem dwie rzeczy. 
Pierwsza jest taka, że palenie papierosów nie prowadzi do lepszego świata, tylko do śmierci. Jak mogłem dopuścić do tego, że przy mnie paliłaś? Powinienem wziąć się za to i rzucić palenie wraz z tobą. Nie zdawałem sobie sprawy, że od tego można umrzeć. Byłem od tego uzależniony tak samo jak ty. Ale w końcu zrozumiałem... że nie warto. 
Drugą rzeczą jest to, że byłaś dla mnie najważniejsza na świecie. W tym momencie jak i w każdym innym zrobiłbym dla ciebie wszystko. Oddałbym życie za fakt, że mogłabyś teraz żyć. Ale... Myślałem, że będziemy szczęśliwi. Że będziemy żyć na zawsze razem. Owszem, kiedyś tak będzie, ale również mogłoby być tak teraz... Nie rozumiem, dlaczego akurat ty musiałaś umrzeć, a nie jakaś inna osoba? Bez ciebie moje życie nie ma sensu...

Wytarłem łzę, która zleciała mi po policzku... Spojrzałem przez okno. Jak to zazwyczaj w Londynie brzydka pogoda... Cicho westchnąłem.
I znów spędzę kolejny wieczór sam zamknięty w pokoju i patrzący w jeden punkt.
Dlaczego to nie może być po prostu zwykły, koszmarny sen? Dlaczego nie mogę się obudzić? Wtedy wszystko znów by wróciło, a zwłaszcza moja Nicole...

Zaraz, zaraz... Dlaczego Nicole widzę przed sobą, która trzęsie mną żebym wstał i coś do mnie krzyczy, a ja leżę na łóżku i nie wiem o co chodzi? Mam jakieś zwidy?
-Zayn, idioto wstawaj! -Usłyszałem  jej głos.
Nie to się nie dzieje na prawdę...
-Nicole? -Spytałem nie dowierzając.
-Nie, moja babcia. -Wywróciła oczami. -Co się z tobą dzieje?
-To...To ty żyjesz?! -Otworzyłem szerzej oczy ze zdziwienia. Nie mogłem w to uwierzyć.
Czyli to wszystko to był tylko zły sen?
-No oczywiście, że tak. -Pokręciła głową patrząc na mnie podejrzanie. -Wszystko ok?
-Nie...Tak...Sam już nie wiem... Śniło mi się, że umarłaś od.. palenia papierosów. Na pewno żyjesz, czy mi się to śni? -Spojrzałem na nią unosząc brwi.
-Zayn do cholery to nie jest sen! Ja tu jestem! -Pomachała mi ręką przed moją twarzą. Zaczęła coś gadać, ale już jej nie słuchałem tylko przyciągnąłem ją do siebie
-Tak strasznie tęskniłem. -Przytuliłem ją bardziej.
-Ale przecież widzieliśmy się przed tym jak położyłeś się spać! Zayn dusisz mnie! -Powiedziała, a ja natychmiastowo poluźniłem nasz uścisk.
-Od dzisiaj żadnych papierosów jasne? -Spojrzałem na nią poważnie.
-Jeżeli to cię uszczęśliwi to czemu nie. Nie będzie łatwo ale myślę, że razem damy radę. -Uśmiechnęła się do mnie.
-Kocham cię, wiesz? -Odwzajemniłem uśmiech.
-Tak wiem, Zayn. Ja ciebie też kocham. -Odpowiedziała przybliżając się do mnie i całując mnie.
Niech ta chwila trwa wiecznie. 
---
*I co o tym myślicie? Spodziewaliście się takiego zakończenia? Bo ja w sumie też nie, ale wszyscy chcieli aby był happy end, więc wszystko dla was! :)

*Przede wszystkim chciałam wam podziękować za komentowanie i czytanie mojego bloga, ponieważ to dla mnie dużo znaczy. Chcę wiedzieć co inni myślą o moim opowiadaniu, o tym co piszę. Naprawdę jesteście wspaniali, że dawaliście mi taką motywację do pisania dalej. :*

*Liczę na wasze komentarze, chciałabym abyście napisali czy podobał wam się epilog i w ogóle czy moje opowiadanie chociaż trochę było ciekawe.

*Co myślicie o następnym opowiadaniu? Jeżeli chcielibyście poczytać kolejną powieść w moim wykonaniu zapraszam tutaj -> uzalezniasz-jak-narkotyki.blogspot.com
(jeszcze nic nie dodałam, ale niedługo zacznę)

*Jeszcze raz wszystkim dziękuje. Kocham was mocno! <3
Wasza Juliett xoxo