Rozdział 17

Dzień w szkole niezbyt był ciekawy. Mówiłam żeby nie iść, ale oczywiście zostałam zmuszona. Już na pierwszej lekcji zaskoczyli nas sprawdzianem z chemii, a na drugiej dostałam jedynkę z odpowiedzi. Co zrobić, takie życie. Na koniec lekcji chłopaki wyjechali z propozycją żeby pojechać do aqua parku. Zgodziłam się i byliśmy umówieni że podjadą pod nas o 17:00. Odebrałam Emmę ze szkoły i poszłyśmy do domu. Coś mnie kusiło żeby zadzwonić do mojej przyjaciółki i też tak zrobiłam.
-Halo? Nicole? -Usłyszałam jej głos z drugiej strony telefonu.
-Siema ciołku. -Przywitałam się z nią.
-Miło cię słyszeć zgredzie. Co tam u was słychać? -Spytała.
-W szkole? Nie pytaj. A tak ogólnie to da się przeżyć, dzisiaj jedziemy do aqua parku, a u was jak? -Zaczęłam jej opowiadać.
-U nas świetnie. Właśnie zbieramy się na spacer i muszę kończyć. -Skwitowała.
-Jasne, idź się liż z Dominikiem. -Zaśmiałam się.
-A ty z Zayn'em! -Również się zaśmiała.
-Haha mój debilu... Tęsknie za tobą, wiesz? -Powiedziałam patrząc na zdjęcie, na którym byłam ja i Samanta.
-Wiem, ja za tobą też. Mam nadzieję, że spotkamy się na walentynki. -Westchnęła.
-Tak, też mam taką nadzieję... Dobra, idź już bo pewnie Dominik się niecierpliwi! Pogadamy później! -Skwitowałam.
-Jasne, pa. -Rozłączyła się, a ja uśmiechnęłam się sama do siebie. Tęsknie za nią i za Dominikiem. Brakuję mi ich tutaj, w Londynie. Dostałam poduszką w łeb. Spojrzałam się na Emme.
-Nad czym tak myślisz? Od minuty próbuję ci coś powiedzieć, ale mnie nie słuchasz! -Powiedziała mała.
-Sorki, to w czym problem? -Spytałam.
-Chciałam się zapytać czy mogłabym na walentynki pójść do mojej koleżanki, Vicky. Wy i tak pewnie będziecie chcieli być sami z Zayn'em lub zrobicie jakąś imprezę. -Wzruszyła ramionami.
-W sumie racja, możesz iść. Podrzucimy cię. -Puściłam do niej oczko. -A teraz idź się szykuj, bo zaraz wychodzimy. -Dodałam. Została nie cała godzina.
Ubrałam na siebie strój kąpielowy i na to ciuchy. Włosy spięłam w kucyka, a usta pomalowałam zwykłym błyszczykiem. Chwyciłam za torbę, ubrałam buty i kurtkę i wraz z Emmą wyszłyśmy na dwór. Gdy chłopaków jeszcze nie było zapaliłam papierosa. Podjechał pod nasz blok dluga limuzyna. Brwi podniosłam do góry, nie wierząc że to oni. Okno uchyliło się i ujrzałam głowę Louis'a:
-Czy panienki potrzebują podwózki? -Spytał swoim śmiesznym głosem zdejmując okulary.
-Tak, czekamy na pięciu idiotów, którzy spóźnili się dziesięć minut! -Powiedziałam i otworzyłam drzwi od limuzyny. W środku wszyscy siedzieli sobie luźno i patrzyli się na nas.
-Sorki za spóźnienie, ale nie mogłem znaleźć swoich kąpielówek. -Skwitował Harry pijąc shake'a.
-Jasne, a nie za wygodnie? -Spytałam sarkastycznie.
-No właśnie trochę mnie głowa boli. -Skrzywił się Niall, a ja puściłam facepalm'a. Usiadłam wraz z Emmą i odjechaliśmy.
-Nicole, Emma... Poznajcie Paul'a. Paul to jest Nicole, dziewczyna Zayn'a i jej kuzynka Emma. -Zaczął gadać Lou. Pomachałyśmy Paul'owi i zajęliśmy się nudną rozmową Horan'a na temat zamknięcia Nando's.
                                                                                 * * * * * * * *
-Zayn! Puść mnie! Jak mnie wepchniesz do tej wody to... AAA! -No tak. I stało się. Zostałam brutalnie wepchnięta do basenu. Wynurzyłam się i ujrzałam śmiejącego się z całej sytuacji Malik'a. Za nim skradał się Niall, podszedł do niego i z całej siły popchnął go. Mulat poleciał na mnie. Znowu zostałam zanurzona. Zayn pomógł mi się wynurzyć.
-Żyjesz? -Zaczął panikować.
-Nie. -Skwitowałam i wyrwałam się z jego objęć. Zaczęłam pływać, ale nie długo bo chłopakom chciało się chlapać wszystkich i wszystko. Postanowiłam wykorzystać ten moment i uciekłam do innego pomieszczenia, gdzie znajdowała się sauna. Weszłam do niej i położyłam się na kilku siedzeniach. Zamknęłam oczy i już zaczęłam zasypiać kiedy do sauny wpadł Zayn.
-Próbuję schować się przed Louis'em! -Wszedł pod te siedzenia. -Jak tu wejdzie, kryj mnie! -Dodał.
-Co z tego będe miała? -Zaczęłam się z nim droczyć, ale po tym co powiedziałam do sauny otworzyły się drzwi. Ujrzałam w nich wściekłego Louis'a.
-Widziałaś może Zayn'a? -Spytał. Kiwnęłam głową, że nie i poszedł. Zayn wyślizgnął się spod krzeseł i odetchnął z ulgą.
-A tak w ogóle co się stało?
-Wysłałem Eleanor fotkę Louis'a, jak wącha Harry'emu pachę. -Zaśmiał się.
-Świnia z ciebie. -Skomentowałam.
-Ej no! Obrażam się. -Powiedział zbulwersowany. Zaczął szarpać za klamkę i udawać, że nie może wyjść.
-Zayn, nie udawaj, że klamka się zacięła. -Wywróciłam oczami.
-Ale ja nie udaję. Naprawdę. -Podeszłam do drzwi i próbowałam je otworzyć ale naprawdę się nie dało.
-No to pięknie... -Westchnęłam. Pozostało nam tylko czekać aż ktoś tu przejdzie i nas zauważy.
                                                                            * * * * * * * *
-Kur*a, Zayn! Gorąco mi! -Zaczęłam marudzić.
-A myślisz, że mi nie?! Nie moja wina, że utknęliśmy! -Zaczął się bronić.
-Jasne, ale czy te debile nie zauważyli że jeszcze nas nie ma?! -Zdenerwowałam się.
-Wiesz, mają krótką pamięć. Możliwe, że już nawet pojechali. -Wzruszył ramionami.
-Nie załamuj mnie... -Puściłam facepalma.
-Może sami te drzwi rozwalimy? -Spytał.
-Dobry pomysł... -Uśmiechnęłam się do chłopaka. Zobaczyłam na stojące obok mnie krzesło. Tak to będzie dobra rzecz żeby tym rzucić. Z całej siły rzuciłam krzesłem w szklane drzwi, które po chwili rozpadły się na małe kawałki szkła. Ominęliśmy je szybko i pobiegliśmy do szatni.  Zaczęłam się przebierać w moje ciuchy. Zayn podszedł do mnie i objął mnie od tyłu. Odwróciłam się i ręce zarzuciłam mu wokół szyi.
-To jest damska szatnia. -Zaśmiałam się.
-Wiem, ale mi to dużej różnicy nie robi. Gdzie ty, tam i ja. -Powiedział i mnie pocałował. Czułam motylki w brzuchu. Po chwili jednak ogarnęłam się, że kilka dziewczyn stoi, patrząc się na nas, a może i na Zayn'a bo przecież jest w damskiej szatni.
-Chodź, idziemy. -Pociągnęłam go za sobą w stronę wyjścia. Na zewnątrz było już ciemno i zimno. Śnieg padał, a na ulicy zero ludzi. Nawet samochodów... Właśnie...
-Gdzie jest limuzyna? -Zapytałam.
-Jak już mówiłem, pewnie pojechali do domu. Ale nie martw się, zaraz zadzwonie po Louis'a żeby po nas podjechał. -Skwitował Zayn.
-Pieprze ich, ide na piechote. -Powiedziałam i ruszyłam w stronę domu.
-Czekaj ide z tobą. -Podbiegł do mnie Malik. - Bynajmniej możemy być sami. -Poruszał zabawnie brwiami i chwycił mnie za ręke. Pokiwałam głową i się zaśmiałam.
-Masz może fajkę? -Spytał.
-A ja bym nie miała? -Odpowiedziałam pytaniem. Z torby wyciągnęłam paczkę papierosów. -Masz mi potem oddać. -Wytknęłam mu język.
-Dla ciebie wszystko. -Powiedział odpalając szluga.
-No ja myśle. -Odpowiedziałam.
                                                                          * * * * * * * *
Rano zadzwonił budzik. No kurde, nie wytrzymam. Mam dosyć tych wszystkich budzików i porannego wstawania. Ale na szczęście niedługo ferie zimowe i wolne. Chyba prześpie te dwa tygodnie... Zobaczyłam na telefon. Że co?! Dzisiaj sobota?! Czemu to gówno zaczęło dzwonić, skoro dzisiaj jest sobota?!
Wstałam z łóżka, chwyciłam za budzik i wywaliłam je przez okno.
-Ała! -Usłyszałam Zayn'a pod blokiem? Wyjrzałam przez okno i faktycznie tam stał.
-Co ty tu robisz o ósmej rano? -Zapytałam go.
-Czekaj, zaraz ci wyjaśnie! -Krzyknął i wszedł do środka. Podeszłam do drzwi i otworzyłam je. Ujrzałam mojego chłopaka i rzuciłam się na niego.
-Cześć kochanie. Mam dla ciebie niespodziankę. Jedziemy w trasę koncertową i nie chce się z tobą rozstawać, chcę cię mieć przy sobie. Dlatego... Czy chcesz z nami jechać? -Uśmiechnął się do mnie słodko, a ja zaniemówiłam z wrażenia.
-Jeszcze pytasz?! -Przytuliłam go do siebie. -Dziękuje ci.
-No ale za co? -Spytał.
-Za wszystko. Za to że jesteś przy mnie. Kocham cię. -Powiedziałam i pocałowałam go.
-Ja ciebie też. -Odpowiedział. - A teraz chodź, idziesz do nas. -Podał mi kurtkę.
-Ale że co w piżamie? -Spytałam.
-Tak. -Powiedział.
-Wariat. -Zaśmiałam się. Ubrałam kurtkę,buty i wyszliśmy.

Po kilku minutach byliśmy w domu chłopaków. Weszłam do salonu i usłyszałam bardzo inteligentną rozmowę:
-Stary właśnie widziałem ciebie w tv! -Powiedział Louis.
-Naprawdę? Na jakim kanale? -Zapytał podekscytowany Harry.
-Na Animal Planet. -Odpowiedział Lou a wszyscy wybuchli śmiechem.
-Siema przygłupy. -Przywitałam się z nimi.
-No cześć. I co jedziesz z nami w trasę? -Spytał Niall.
-Tak, ale wątpie czy ze mną wytrzymacie tyle czasu. -Wytknęłam język.
-Pożyjemy, zobaczymy. -Wzruszył ramionami Liam.
-O ile w ogóle do tego czasu dożyjemy... W końcu jedziemy wtrasę z Nicole -Powiedział Lou.
-Ha ha ha, bardzo śmieszne Louis. -Zaczęłam się z nim droczyć.
-To co? Zamawiamy pizze? -Spytał Niall. Wszyscy byli za. Uradowany Niall zadzwonił po nią i zamówił największą jaką tylko się da. Po chwili ktoś zapukał do drzwi. Podeszłam do nich i otworzyłam. Nie wierzyłam własnym oczom kogo ujrzałam.

---------------------------------------------------------------------------
Joł, Joł. Znowu rozdział z opóźnieniem ale byłam z piątku na sobotę na nocce u koleżanki i nie miałam czasu. ;3 Jak napewno wiecie mi się rozdział nie podoba ale zostawiam wam to do skomentowania. :D Jak myślicie, kogo ujrzała Nicole? Mogę tylko powiedzieć, że to nie była dostawca z pizzą, haha. :P
Pod ostatnim rozdziałem 27 komentarzy, 78 obserwatorów i ponad 16 tysięcy wyświetlenia strony. Jesteście wspaniali. <3 To co? Łejtajcie na nexta. ;3
Pozdrówka, Juliett.  xoxo