Rozdział 14

O 01:00 w nocy doszłam do domu. Emme śpiącą na rękach położyłam do pokoju, a sama ze zmęczenia padłam twarzą na kanapę. Po chwili postanowiłam na chwilę usiąść. Spojrzałam w oddali na mój prezent od Dominika. Postanowiłam go otworzyć. Rozpakowałam go i ujrzałam następny, mniejszy kartonik. Za chwilę następny i następny...
-No kurde, on sobie żartuje czy jak?! Na końcu się okaże, że tam w ogóle prezentu nie ma. -Mruknęłam pod nosem i z niecierpliwością zaczęłam drzeć te pudełka aż doszłam do czegoś ostrego i się zacięłam.
-Zajebiście... -Skomentowałam i poszłam po plaster. Gdy już to zrobiłam wyjęłam z ostatniego pudełka zdjęcie w ramce popękanego szkła. Na fotografii byłam ja i Dominik w Polsce, gdy jeszcze tam mieszkałam. Przejechałam opuszkami palców po zdjęciu i odłożyłam je na regał. Chwilę jeszcze przypatrywałam się zdjęciu, ale po chwili odleciałam.
                                                                  * 31 grudnia - sylwester *
-Siema bejbe! Co wybierasz? Domówka czy club? -Powiedział pełen energii i zapału Harry przez telefon.
-Kurde, dobrze się czujesz? Dzwonisz do mnie o 14:00 w południe? Nie wiesz, że gdy mam wolne to jeszcze o tej porze smacznie śpie? A tak w ogóle to wybieram club... -Ziewnęłam mu do słuchawki.
-Noi to ma się rozumieć. Wraz z Sam i Dominikiem podjedziemy po ciebie o 21:00.
-No dobra, a co z Emmą? -Spytałam.
-Luz, załatwiłem z moją kuzynką że się nią zajmie. -Powiedział.
-Dziękuje.
-Nie ma za co. Dobranoc. -Rozłączył się.
-No wiesz mi bardzo bym chciała, ale już chyba nie zasnę. -Mruknęłam sama do siebie idąc w stronę łazienki. Gdy spojrzałam w lustro aż podskoczyłam robiąc minę "Boże, trzeba będzie się ogarnąć na tą imprezę, bo nieźle ich wystraszysz..."
-Emma żyjesz? Emma? -Zaczęłam gadać szczotkując zęby. Weszłam do jej pokoju, a tam pusto. Chwyciłam za telefon i zobaczyłam sms'a od loczka:
"Zapomniałem dodać, że Emma już od samego rana jest u mojej kuzynki. Tak, moja skleroza xd" Na tego sms'a puściłam facepalm'a i zabrałam się za jedzenie mojego ulubionego jogurtu.
Po moim śniadaniu stanęłam przed szafą z mega poker face'em. Nie miałam pojęcia w co się mam ubrać. Chyba pierwszy raz nie wiedziałam co na siebie włożyć. Zawsze nie miałam takiego problemu. Zazwyczaj ubierałam to co leci, ale w końcu się to zmieniło. Poprostu siebie nie poznaję.

Zaczęłam dobierać różne bluzki do spodni, ale nic mi nie pasowało. Usiadłam bezdradnie na tej stercie ciuchów i czekałam na jakieś zbawienie.
-No Hej! -Krzyknęła za mną Sam, a ja aż podskoczyłam.
-Powaliło cie?! Chciałaś mnie wystraszyć na śmierć?! -Oburzyłam się.
-Takie efekty, jak się nie zamyka drzwi wejściowych... -Wzruszyła ramionami, ale po chwili uśmiechnęła się szeroko i dodała:
-Zobacz co ja tu mam? Dwie sukienki dla nas, na imprezę!
-Mam ubrać sukienke? Serio? -Spojrzałam na nią spode łba.
-No ba, że tak! Po pierwsze będziesz ładnie w niej wyglądać i oryginalnie, bo chyba pierwszy raz od roku idziesz w sukience, a po drugie to z tego bałaganu co widzę i tak nie masz co ubrać. Masz i nie marudź. -Rzuciła mi jedną. Spojrzałam na nią. Była taka piękna. Ubrałam ją i spojrzałam w lustro przyglądając się z każdej strony.
-Myślisz, że nie jest najgorzej? -Spytałam,a przyjaciółka uderzyła mnie w głowę, mówiąc:
-Co ty! Jesteś piękna!
-Dzięki. -Przytuliłam ją do siebie- Ty też  niczego sobie. -Uśmiechnęłam się.
Usłyszeliśmy zatrzymujący się samochód i głośne trąbienie.
-Ej no, przyjechali za wcześnie! Ja muszę się jeszcze wymalować... -Jęknęła Sam.
-Poczekają... -Powiedziałam z chytrym uśmieszkiem. Sam chwyciła za kosmetyki i poszła do łazienki, natomiast ja wyjrzałam przez okno. Napisałam sms'a do Louis'a:
"Kierowco, zwolnij, bo Samanta jeszcze nieumalowana..". Spojrzałam w stronę samochodu. Lou był nieco wkurzony i kazał sms'a odczytać Harry'emu. Loczek spojrzał się na mnie, wyszczerzył się i mi pomachał. Odmachałam i znów chwyciłam za telefon.
"Pięknie wyglądasz xx" Napisał Zayn. Uśmiechnęłam się do niego i odpisałam: "Nie bajeruj". Więcej nie zdążyłam nic zrobić, bo Samanta umalowana wparowała do pokoju.
-No chodź! -Zawołała. Podążyłam z nią do salonu i ubrałam conversy.
-I że nieby w tym będziesz szła? Masz, mam dla ciebie szpilki... -Zaczęła wyciągać z torby.
-O nie, nie, nie! Ja już ubrałam dla ciebie sukienke, a szpilek mi za nic nie wciśniesz! Nie nawidze ich! -Powiedziałam stanowczo.
-Ale... -Zaczęła Sam, ale jej przerwałam:
-Wychodzimy! -Krzyknęłam i popchnęłam ją w stronę wyjścia.
                                                                   * * * * * * * * * * * * *
Weszliśmy do klubu. Głośna dudniąca muzyka, jaką lubię. Pełno tańczących i pijących alkohol ludzi. W powietrzu unoszący się dym tytoniu, czyli coś dla mnie. Usiedliśmy do stolika, a do nas podszedł barman.
-No cześć ślicznotki... -Zaczął, ale szybko go zgasiłam.
-Osiem razy whisky poproszę.
-Hej! -Dołączyły do nas Eleanor i Danielle.
-No siema! -Odpowiedziałam im, ale jeszcze na chwilę zwróciłam się do gościa, który próbował do nas zarywać- A no to dziesięć razy jednak. -Posłałam mu uśmiech, a on zmieszany sytuacją stał i nadal się na nas patrzył.
-Jakiś problem? -Rzekła Samanta.
-N..Nie... -Wybąkał barman.
-No to szybko, bo jestem spragniona! -Dodała oburzona Sam machając ręką. Ten odszedł, a my z przyjaciółką wybuchłyśmy śmiechem przybijając sobie piątke.


Wypiliśmy z jakieś pięć drinków i wszyscy uderzyliśmy na parkiet. W sumie to ja nie lubię tańczyć, ale jak jestem z przyjaciółmi i trochę wstawiona to mi wszystko jedno. Pierwsze co, zatańczyłam z Samantą. Potem z dziewczynami i z przygłupami. Nagle puścili wolną piosenkę "dla zakochanych".
"-O nie, jak ja tego nie znoszę..." -Pomyślałam i szłam w stronę stolika by usiąść, ale ktoś chwycił mnie za rękę, przyciągając do siebie. Odwróciłam się. Był to nie kto inny jak Zayn.
-Nie, Zayn! Tylko nie wolna muzyka, błagam! Nienawidzę jej! -Krzyknęłam głośno, żeby usłyszał.
-Nicole, proszę! Ze mną jeszcze nie tańczyłaś! -Skwitował.
-Zatańczę jak będzie szybsza muzyka, bo ta nie jest dla mnie. -Powiedziałam, ale po chwili skapnęłam się, że już z nim tańczę.
-Czyżby? -Spojrzałam z tym jego uśmieszkiem.
-Jesteś niemożliwy! -Zaśmiałam się przytulając się do niego. Znów poczułam jego perfumy, które nie wiem czemu mnie pociągały. On objął mnie w pasie i bujaliśmy się tak przez jakieś dwie minuty, aż piosenka się skończyła.
-Chodź zajarać. -Pociągnęłam go ze sobą na dwór. Wyszliśmy z tego tłumu. Usiedliśmy na barierce, a Zayn podał mi szluga. Odpaliłam go. Malik'owi zadzwonił telefon. Odebrał go.
-Halo?...No cześć,Waliya!... Przyjeżdżasz do mnie pojutrze!?... Świetnie!...Będe na ciebie czekał na lotnisku... No narazie. -Skończył rozmowę Zayn patrząc się w telefon i uśmiechając się do niego.
-Kto to Waliya? -Spytałam.
-Moja siostra. Będziesz miała okazję ją poznać. -Puścił do mnie oczko.
-Fajnie. -Skwitowałam. -Chodźmy już do środka. -Powiedziałam zgaszając papierosa. Zayn poszedł w moje ślady i po chwili byliśmy spowrotem w klubie.
                                                                   * * * * * * * * * * *
-3...2...1! -Zaczęliśmy wszyscy odliczać na dachu klubu. Zrobili tam specjalne wejście, żeby było widać fajerwerki. Gdy wybiła 00:00 zostałam z zaskoczenia pocałowana przez Zayn'a. Odwzajemniłam pocałunek. Po chwili powiedziałam:
-A co to miało być?
-Jak spędzony ten dzień, taki cały rok. -Uśmiechnął się do mnie i objął mnie w pasie.
-Sprytne. -Zaśmiałam się pod nosem.- Czyli wieczny melanż? -Spytałam.
-To też. Ale chodzi o nas. -Powiedział. Uśmiechnął się do mnie, a ja odwzajemniłam uśmiech. Przyciągnął mnie do siebie i znów pocałował.
-Ej koniec tego! Leje szampana! -Skwitował Louis i otworzył butelkę, która wybuchła.
-No nie! Kto mi ją wstrząsnął? Niall! -Spojrzeliśmy na Horan'a, który zaczął rechotać się w niebogłosy. Natomiast Lou był cały mokry, ale się tym nie przejął. Polał wszystkim.
-To co? Za nas? -Spytała Sam.
-Za nas! -Odpowiedzieli wszyscy i wypili całą zawartość kieliszków.
                                                               * * * * * * * * * * *
Obudziłam się nieprzytomna. W powietrzu było czuć sam alkohol, a gardło bolało mnie niemiłosiernie. Otworzyłam bardziej oczy. Byłam w jakimś pokoju w łóżku z Zayn'em. Chyba ja nie... ? No mniejsza. Teraz najbardziej chciało mi się pić. Po ślepemu zeszłam ze schodów, ale przy dwóch ostatnich nogi mi się poplątały i spadłam z hukiem na ziemie.
-No kurwa. -Wstałam i zaczęłam masować sobie głowę. Weszłam do kuchni i wpadłam na blat.
-Drogi blacie, co do cholery zrobił ci mój mały palec od nogi?! -Powiedziałam do... blatu? Ta impreza chyba dobrze na mnie nie wpłynęła... Podeszłam do szafki, z której wyjęłam wodę. Wypiłam pół butelki i resztę wzięłam na górę.
-Mam nadzieję, że to dla mnie. -Skwitował Zayn leżąc na brzuchu. Jedna ręka zwisała mu z łóżka. Wyglądał jak zabity.
-Niestety ale nie. -Odpowiedziałam i walnęłam się obok niego na łóżko. -A tak w ogóle co ja robie w twoim łóżku? -Spytałam.
-Nie pamiętam. -Jęknął.
-Dobra, masz tą wodę, bo zaraz tu jeszcze mi zdechniesz. -Zaśmiałam się cicho i rzuciłam w niego.
-Gdybym miał siłę wstać już byś nie żyła.
-Ta. Napewno. -Prychnęłam.
-No siema! -Wparowali wszyscy do pokoju oprócz Danielle i Eleanor, które pewnie już są u siebie.
-Ja pierdole. Jeszcze was tu brakowało. -Powiedziałam przykrywając głowę poduszką. Beszczelnie mi ją wzięli.
-Ej! -Oburzyłam się.
-Wstawajcie! -Skwitował Lou.
-Dzisiaj witam was moim środkowym palcem. -Pokazałam im go i zabrałam poduszkę, którą trzymał Niall.
-Chyba ich nie da się dziś nigdzie wyrwać... Dobra, śpijcie sobie! -Liam.
-Ale tak wogóle to ładna z was Zicole. -Uśmiechnął się wychodzący z pokoju Harry.
-Że co? -Skitowaliśmy oboje z Zayn'em.
-No połączenie Nicole i Zayn'a, czyli Zicole. -Pokazał w powietrzu serduszko Louis. Popatrzeliśmy się ze sobą po Zayn'ie. Tak, pamiętam to jeszcze jak się z nim całowałam. Połowa mi się przypomniała. Zaśmiałam się i po chwili spoważniałam:
-Lou! Masz trzy sekundy żeby stąd wyjść bo jak nie to w nocy ci zrobię takie Paranormal Activiti, że się posrasz!
Tomlinson wybiegł z krzykiem z pokoju.
-Dziecko... -Zaśmialiśmy się z szelka. Położyłam się, ale było mi jakoś niewygodnie. Zayn odwrócił się do mnie.
-Czyli oficjalnie jesteśmy razem? -Spytał przygryzając dolną wargę.
-No chyba tak. -Wytknęłam język.
-Ja ci dam chyba. -Przyciągnął mnie do siebie, a ja wtuliłam się w niego.
-Na to czekałem od kiedy cię poznałem. -Wyznał Zayn.
-A wiesz, że ja też?-Powiedziałam pytając.
-Nie wierzę... -Zaśmiał się.
-Shut up Zayn i kochaj mnie. -Skwitowałam.
-Kocham cię. -Powiedział i swoją ręką pogładził mnie po plecach.
-Ja ciebie też. -Uśmiechnęłam się i zasnęłam.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
No siemson. <3 Ogólnie jestem zadowolona z tego rozdziału. Ale opinię zostawiam wam. :) Liczę na bynajmniej 15 komentarzy. :D W końcu macie Zicole. <3 Cieszycie się? :)
Po prawej stronie bloga, macie ankietę. Głosujcie!
Życzę wam szczęśliwego nowego roku! Niech ten rok 2013 będzie lepszy dla nas niż 2012! <3 
Pozdrawiam, Juliett. xoxo